Vermeye Dair...

 Vermeye Dair


Sonra zengin bir adam dedi ki, bize Vermekten Söz Et. O da yanıtladı: Malınızdan mülkünüzden verdiğinizde pek fazla bir şey vermiş sayılmazsınız. Gerçekten vermek kendinden vermektir.


Çünkü mal mülk, bir gün gerekeceği endişesiyle alıkoyup sakladığınız şeylerden başka nedir? Yarın, yarın ne getirir, hacıların ardı sıra kutsal kente giderken, iz tutmaz kumlara kemik gömen aşırı tedbirli köpeğe?


Yokluk korkusu yoksunluğun bizzat kendisi değil midir? Kuyunuz suyla doluyken çekilen susuz kalma korkusu değil midir asıl giderilemez susuzluk?


Sahip oldukları çok malın pek azını verenler vardır; bunu nam olsun diye yaparlar ve gizli arzuları hediyelerini yozlaştırır.


Bir de aza sahip olup hepsini verenler vardır. Bunlar yaşama ve yaşamın cömertliğine inananlardır ki sandıkları hiç boş kalmaz.


Sevinçle verenler vardır ve o sevinç onların ödülüdür. Acıyla verenler de vardır ve o acı onları arındırır.


Verenler; verme acısını bilmeden, sevinç aramadan, erdem kaygısına düşmeden verenler vardır bir de; şu vadideki mersin ağacının kokusunu havaya saçması gibi verirler.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Wolfgang Borchert - Geceleri fareler uyur tabii ki...

Özgün adı: Nachts schlafen die Ratten doch - Çeviri: Saliha Gürbüz Wolfgang Brochert  -  Alman şair, oyun ve öykü yazarı. II. Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan, şehirlerin yıkılması, ailelerin dağılması, ve savaş travmaları ile şekillenmiş bir edebiyat türü olan  Yıkım Edebiyatı 'nın (Almanca: Trümmerliteratur) en tanınmış yazarlarındandır. D: 20 Mayıs 1921 Hamburg - Ö: 20 Kasım 1947 Basel.  Tek başına kalmış duvarın boş pencere oyuğu, erken akşam güneşinin mor kırmızı ışıklarıyla dolu esniyordu. Toz bulutu, sarp dizilmiş baca tuğlalarının kalıntıları arasından parıldıyor, yıkıntı yığını uyukluyordu. Gözleri kapalıydı, aniden ortalık daha da karardı. Birisinin gelip karşısında durduğunu fark etti, sessiz ve karanlık... İşte şimdi yakalandım! Diye geçirdi aklından. Fakat gözlerini hafifçe araladığında, karşısında fakirce bir pantolon giydirilmiş iki bacak gördü. Karşısında oldukça eğri büğrü duran bacaklar. Öyle ki; aradan karşısı görünüyordu. Pantolondan yukarıya doğ
Devamı

Wolfgang Borchert - Mutfak Saati

Özgün adı: Die Küchenuhr (1947) Çeviri: Saliha Gürbüz Wolfgang Brochert   -  Alman şair, oyun ve öykü yazarı. II. Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan, şehirlerin yıkılması, ailelerin dağılması, ve savaş travmaları ile şekillenmiş bir edebiyat türü olan   Yıkım Edebiyatı 'nın (Almanca: Trümmerliteratur) en tanınmış yazarlarındandır. D: 20 Mayıs 1921 Hamburg - Ö: 20 Kasım 1947 Basel.  Onun uzaktan kendilerine doğru geldiğini gördüler, çünkü dikkat çekiyordu. Çok yaşlanmış bir siması vardı, fakat yürüyüşünden onun henüz yirmi yaşında olduğu anlaşılıyordu. Yaşlı yüzü onlara dönük banka oturdu. Ve onlara elindekini gösterdi. Bu bizim mutfak saatimiz idi dedi, güneşteki bankın üzerinde oturanların yüzlerine sıradan bakarak. Evet, ben onu buldum, ona bir şey olmamış. Elinde yuvarlak tabak beyazlığında bir saat tutuyor parmaklarıyla mavi boyalı rakamlarına dokunuyordu. Değerli bir şey değil dedi, özür diler gibi, bunu ben de biliyorum. Ve çok güzel de değil, beyaz cilalı bi
Devamı

André Stern hiç okula gitmemiş 42 yaşında bir çocuk

Çeviri: Saliha Gürbüz                André Stern'in okulsuz hayatından kesitler. Birebir çeviri değildir. “Adım André Stern ben hiç okula gitmemiş 42 yaşında bir çocuğum. Büyüdüğüm Fransa’da okula gitme mecburiyeti yoktur.” Kırk yıl önce André’nin her ikisi de pedagog olan anne ve babası oğullarını okula göndermemeye ve de ders aldırmamaya karar verdiler.  Bu onun için değişik bir şey değildi çünkü küçük André başka türlüsünü bilmiyordu. André şuan bir baba, artık okul konusu ile daha bilinçli bir şekilde ilgileniyor. “Antonin benim oğlum, kendisi dört yaşında. Beni vazgeçilemez yapan kişi odur. Eşim ve ben Antonin’i okula göndermeme kararını birlikte aldık fakat kendisi özellikle gitmek isterse o başka…” André meslek olarak müzisyenlik, gitar imalatçısı, gazetecilik ve yazarlık yapıyor. Okula gitmemiş olması hiçbir şey öğrenmemiş olduğunu ifade etmiyor. Sadece onun öğrenim şekli farklı. “Benim süregelen çocukluğumun temel meşguliyeti oyun oynamaktır. Kendi kend
Devamı